Zwervend door Estland

My Queens day friend, the harrier, kept me company. He flew around me from only 3 meters away! April 30th 2012

Sinds dinsdag ben ik een zwerver in Estland. Ik zwerf achter de ganzen aan, van velden naar kusten, en weer terug. Zo probeer ik het ritme te leren. Zo'n gans blijft niet de hele dag op dezelfde plek! Nee, dat zou onderzoek veel te makkelijk maken. En de arenden? Die verdwijnen vaak als stipjes in de wolken, alsof ze zeggen: probeer mij maar eens bij te houden! Zo ging mijn dag in Estland ongeveer, met de nodige details weggelaten. Details over halfblote Finnen als hoteleigenaren, of bibberend van de kou een kopje thee krijgen van een aardige Est, of film kijken in spookachtig leeg touristencentrum, of in 5 verschillende bedden slapen in één week. Nee, dat soort verhalen zijn veel te saai voor mijn blog. 

Haapsalu has a real castle (in distance), April 30th 2012

Matsalu Laht National Park also has Scottish inhabitants! April 27th 2012

’s Ochtends stap ik de deur uit in mijn regenlaarzen, en snuif de zoute zeelucht op. Samen met de zon vullen de vogels de lucht met lente. Zo’n schoon geschrobde ochtendlucht, nog niet vervuild door autogas en etenslucht. Een leeuwerik laat zien hoe het hoort. Een groep van wel 500 kemphanen flitst geruisloos langs, en die wijst mij de weg naar de ganzen. Ganzen? Met mijn autootje rijd ik het erf af, over kiezels en kuilen, zoals een oud karrenspoor er hoogstwaarschijnlijk uit hoort te zien. In de verte klinkt een loeiende koe door mijn open autoraam. Ik volg een jodelende wulp naar de kust. Ik laad mijn spullen uit en loop het pad af naar de uitkijktoren. Ganzen?

Emptiness and silence in Estonia -Haeske, April 25th 2012

Ik speur de kust af, steen voor steen, eilandje na eilandje. Mijn adem stokt wanneer ik hem zie: de arend. Bovenop de hoogste gletsjersteen tast hij net als ik het gebied af met zijn vlijmscherpe ogen. We zijn zo verschillend, van afkomst, van levensdoel, van mogelijkheden. Toch hebben we één ding gemeen: we vragen ons beide af waar de ganzen zijn.

Tomtom and Kia C'eed, my companions! April 26th 2012

Uren gaan voorbij die ik besteed aan het volgen van de meeuwen, de sternen, de enkele bonte strandloper. Ik zoek de stenen af naar valken maar ik kan mijn valkenhonger niet stillen. De arend zit nog steeds op zijn steen, en de tijd lijkt stil te staan. De kemphanen rennen letterlijk langs de kust, achternagezeten door hun eigen agressie. Hun gedrag blijft een raadsel. Er zit geen regelmaat in. Constant zitten ze elkaar achterna, terwijl ze tussendoor met bliksemsnelheid naar eten pikken. Plotseling nemen ze dan met z’n allen de vleugels, en landen ze zeven meter verderop.

Eagle and me, waiting in an empty landscape near Haeske

 Het is half twee ’s middags. Er is iets veranderd, maar het duurt een paar momenten voordat ik het snap. Dan draai ik me vliegensvlug om. Ik hoor ze! Honderden, nee, duizenden keffende schoothondjes in de lucht. De brandganzen komen eraan. De arend strekt zijn nek uit. De ganzen landen nog geen twee meter van hem af. Zien ze hem niet, of kan het ze niks schelen? Het wordt hen betaald gezet, want al voor de laatste ganzenpoten het water raken, ontstaat er complete paniek. Ik zoek naar de oorzaak. De arend op de steen is er nog, maar waarom vliegen de ganzen dan weg? Dan zie ik hem! Niet meer dan een stipje hoog in de lucht kan duizenden ganzen in beweging brengen. En dat is wat ik zie. Een stipje. De actie is nog niet voorbij. De arend op de steen is plotseling verdwenen. Dat is het meest vervelende wat mij kan overkomen. Een arend die ik al de hele ochtend in de gaten houd, is opeens tóch uit mijn wakende blik ontsnapt. Gelukkig heb ik hem snel gevonden: met zijn klauwen haalt hij uit naar de nieuwkomer. Cirkelend gaan ze omhoog, en dan duikelen ze weer naar beneden, langs elkaar heen, constant uithalend. De ganzen? Die zijn rustig. Zolang de arenden geen ogen over hebben, nemen zij een hoognodig bad.

The first ones arrive! 

De arenden verdwijnen uit het zicht. Nu heb ik tweeduizend ganzen om naar te kijken. Hoe lang zal het duren voordat zij ook verdwijnen? Niet erg lang. De arenden zijn op jacht. Drie adulten en drie juvenielen tel ik. Zij manoeuvreren door de lucht alsof het niets voorstelt om twee meter breed te zijn. Ganzenogen worden groter, nekken gestrekt. Dan trilt de lucht van de sterke vleugelslagen. De tweeduizend ganzen kiezen het luchtruim. Een paar minuten cirkelen ze over de velden, maar al snel komen ze terug. Gerustgesteld, want de arenden hadden het niet op hen gemunt. Een kuifeend is gevallen in de strijd. Zes arenden en één kuifeend. Het duurt niet lang of er zijn opeens twee kuifeenden, want de arenden hebben hem aan stukken gescheurd. Eerlijk wordt alles gedeeld, ook al kost het wat moeite om al die klauwen en snavelpunten te ontwijken. Krijgertje voor gevorderden.

Geese are quite easy to scare, I found out soon... - Near Tuuru

De ganzen blijven in het water tot de avond valt. Poetsen, badderen, en dan dommelen ze langzaam in slaap. Indien een arend verschijnt, ontstaat er een massale chaos. Toch is het water zo aantrekkelijk dat ze niet verder vliegen dan 500 meter voordat ze weer neerstrijken. Geen echte paniek.

Dan begint de volgende trigger: honger! In kleine groepen verlaten vogels het water. Langzaam verdwijnen ze als stippen aan de horizon, achter de bossen. De velden in. Het prille gras is daar voor hen. Voor hen alleen.

Spring is slowly arriving in Estonia too! April 27th 2012

De kust is leeg, op de kemphanen, sternen, meeuwen, zwanen, eenden, kieviten, scholeksters, en reigers na. Hoewel al die dieren er nog zijn, voel ik me toch alleen. Alleen en bevroren. Genoeg gezien voor vandaag. De schemering neemt mijn enthousiasme weg. Ik bibber naar huis. Van de kou ben ik uitgeput, en ik ga lekker vroeg slapen. Verlangend naar die ochtendlucht.

Castle in Haapsalu. It even has a real ghost! (like a lego castle). April 26th 2012

Zo eindigt een dag Estse ganzen zoeken. Eigenlijk ben ik te vroeg: de meeste ganzen moeten nog komen. Volgende week ga ik naar Saaremaa, het grootste eiland van Estland. Nog een paar nachtjes slapen tot het volgende verhaal! Welterusten!

Marinde